40 χρόνια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου
Του επίτιμου προέδρου της Σ.Γ.Τ.Δ. Νίκου Νικολάου
Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, μιας δεκαετίας σημαδιακής για την τοπική οικονομία, αφού ο τουρισμός, είναι έτοιμος να απογειωθεί και θα αποτελέσει, τα επόμενα χρόνια την κύρια οικονομική δραστηριότητα της Ρόδου. Κι ενώ οι προοπτικές για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου είναι ελπιδοφόρες, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για τα πνευματικά του πράγματα, που δεν βρίσκονται σε αντίστοιχο επίπεδο ανάπτυξης. Και είναι αλήθεια, ότι έγιναν κάποιες προσπάθειες από φωτισμένους πνευματικούς ανθρώπους, που όμως δεν είχαν διάρκεια ώστε να αποδώσουν καρπούς.
Έτσι, μια ομάδα επίλεκτων πνευματικών τέκνων της ροδιακής κοινωνίας, συνέλαβαν τα μηνύματα των καιρών και την ιδέα να θέσουν τα θεμέλια για την ίδρυση Σωματείου, που θα συσπείρωνε όλες τις επιστημονικές και πνευματικές δυνάμεις του τόπου. Τόση δε ήταν η ανάγκη για την ίδρυση πνευματικού φορέα, που την πρωτοβουλία ανέλαβε ο ίδιος ο τότε νομάρχης Δωδεκανήσου, αείμνηστος Ανδρέας Ιωάννου, νομικός, από την Πάφο της Κύπρου, άνθρωπος με ιδιαίτερη καλλιέργεια και επίδοση στα γράμματα και τις τέχνες, με πολλά συγγράμματα, ποιητικές συλλογές και μελέτες στο ενεργητικό του. Στις 2 Οκτωβρίου του 1963 διαβάζουμε στη «Ροδιακή» την είδηση ότι ιδρύεται η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου με έδρα τη Ρόδο και σκοπό την ανάπτυξη των Γραμμάτων και των Τεχνών.
Από τους ιδρυτές
Ανδρέας Ιωάννου Νομάρχης Δωδεκανήσου
Χριστόδουλος Παπαχριστοδούλου Γυμνασιάρχης
Νεοκλής Καλαβρός ιατρός
Λάζαρος Τηλιακός ιατρός
Σταύρος Αυγουστάκης ιατρός
Εμμανουήλ Παπαιωάννου δικηγόρος
Ευάγγελος Ψιμόριφος δικηγόρος
Γεώργιος Βρούχος δικηγόρος
Ιωάννης Κωνσταντάκης καθηγητής
Φώτης Βαρέλης καθηγητής
Εμμανουήλ Παπαμανώλης καθηγητής
Δημήτριος Τσουβαλάς πρόεδρος ΕΒΕΔ
Νικόλαος Κάσδαγλης λογοτέχνης
Μιλτιάδης Λογοθέτης διευθυντής ΕΒΕΔ
Παράσχος Παρασός λογοτέχνης κριτικός
Γεώργιος Μαρτίνης δημοσιογράφος συγγραφέας
Πρώτη ενέργεια ήταν η σύσταση τριμελούς Επιτροπής, αποτελούμενη από τον Ανδρέα Ιωάννου, το Νεοκλή Καλαβρό και το Γεώργιο Βρούχο, που ανέλαβε και έφερε σε πέρας, την πράξη αναγνώρισης του σωματείου.
Όμως, η Στέγη δεν είχε, σ’ αυτή τη φάση, τη δραστηριότητα, που τα μέλη της ανέμεναν. Ίσως οι καιροί να μην ήταν ακόμα ώριμοι για παρόμοια εγχειρήματα. Επί πλέον, το 1964, ο νομάρχης Ανδρέας Ιωάννου, μετατίθεται από τη Δωδεκάνησο, και η απουσία του θα έχει ως αποτέλεσμα να ατονήσει η πρώτη αυτή πρωτοβουλία και η λειτουργία της Στέγης να παραμείνει μόνο στα χαρτιά.
Ωστόσο η φλόγα της δημιουργίας της Στέγης, δεν είχε ολότελα σβηστεί. Οκτώ χρόνια μετά, τον Οκτώβριο του 1971, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Στέγης, ο Γιώργος Βρούχος, δήμαρχος Ρόδου και άνθρωπος των γραμμάτων, ανέλαβε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει τα άλλα ιδρυτικά μέλη, που βρίσκονταν στη Ρόδο, για ανταλλαγή απόψεων πάνω στο θέμα της δραστηριοποίησης του σωματείου. Υπάρχει στο αρχείο η πρώτη αυτή πρόσκληση προς τα άλλα ιδρυτικά μέλη, που, σαν έτοιμα από καιρό, περίμεναν το κάλεσμα αυτό, για ένα δεύτερο και καλύτερο ξεκίνημα.
Αρχίζει έτσι η δεύτερη περίοδος της ουσιαστικής πλέον δράσης της Στέγης, που μπορεί να θεωρηθεί και ως η νέα αφετηρία στη ζωή και στις δραστηριότητές της.
Πράγματι, στις 11 Νοεμβρίου του 1971 συγκλήθηκε Γενική Συνέλευση των μελών της και εξέλεξε προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή, με πρόεδρο τον φιλόλογο και γυμνασιάρχη Χριστόδουλο Παπαχριστοδούλου, γραμματέα, την φιλόλογο Παναγιώτα Μοροπούλου, ταμία τον μαθηματικό Μανώλη Παπαμανώλη και μέλη το φιλόλογο Φώτη Βαρέλη και το συγγραφέα Νίκο Κάσδαγλη.
Πρώτον καθήκον τους ήταν η αναδιοργάνωση της Στέγης, η εγγραφή νέων μελών και η σύγκληση νέας Γενικής Συνέλευσης για την εκλογή οριστικής Διοικούσας Επιτροπής. Στις 17 Ιανουαρίου 1972, συγκλήθηκε Γενική Συνέλευση, από την οποία και προήλθε η πρώτη πενταμελής Διοικούσα Επιτροπή με πρόεδρο το Μιλτιάδη Λογοθέτη, γραμματέα την Παναγιώτα Μοροπούλου, ταμία τον Μανώλη Παπαμανώλη και συμβούλους τον Γεώργιο Βρούχο και τη Ρένα Κάσδαγλη.
Αρχίζει έτσι η πρώτη γόνιμη περίοδος της Στέγης που θα θέσει στέρεες βάσεις για την καθιέρωση του πνευματικού αυτού φορέα στο δωδεκανησιακό αλλά και στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Από τη Γενική Συνέλευση της 15ης Μαρτίου 1972 εγκρίθηκε το Καταστατικό της Στέγης, που από το δικηγόρο Γ. Βρούχο, υποβλήθηκε για έγκριση στο πρωτοδικείο.
Ας δούμε τους σκοπούς της Στέγης, διαβάζοντας το πρώτο άρθρο του καταστατικού της, όπως αυτό τροποποιήθηκε το 1975 και που ισχύει μέχρι σήμερα:
«Σκοπός του Σωματείου είναι η μελέτη και έρευνα των φιλολογικών, καλλιτεχνικών, μουσικών και επιστημονικών (ιστορικών, αρχαιολογικών και λαογραφικών) θεμάτων της Δωδεκανήσου και η καλλιέργεια πνευματικών σχέσεων και δεσμών μεταξύ των μελών του. Ο ανωτέρω σκοπός θέλει επιτευχθεί
α. δια μελετών, διαλέξεων και συζητήσεων,
β. δι’ εκδόσεως βιβλίων και περιοδικών,
γ. δι’ ιδρύσεως Βιβλιοθήκης, Αναγνωστηρίου
δ. δι’ οργανώσεως εκθέσεων εικαστικών τεχνών ή λαϊκής τέχνης και
ε. δια παντός ετέρου μέσου τείνοντος προς την ανάδειξη και αξιοποίηση της πνευματικής κληρονομιάς της Δωδεκανήσου.
Η Στέγη επιδόθηκε ευθύς εξ αρχής στην εκδοτική της δραστηριότητα που μέσα σε λίγα χρόνια έμελλε να καταξιωθεί τόσο για τον όγκο της όσο και για την ποιότητά της. Συνοπτικά θα αναφέρω ότι έχουν εκδοθεί 25 αυτοτελείς εκδόσεις, που κοσμούν πολλές βιβλιοθήκες του νομού μας, των σχολείων, των ιστορικών ερευνητών, αλλά και τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες πολλών μελών και φίλων της Στέγης.
Σημειώνουμε ότι αρκετοί από τους συγγραφείς συνέβαλαν εν όλω ή εν μέρει στις δαπάνες έκδοσης του έργου των, αφού η Στέγη δεν διεθετε πάγια χρηματοδότηση, διότι εγκυρότητα της Στέγης ήταν μια εγγύηση για την αξιοπιστία του έργου.
Πρώτη αξιόλογη έκδοση, υπήρξε το μνημειώδες έργο-ορόσημο του αείμνηστου Χριστόδουλου Παπαχριστοδούλου, η «Ιστορία της Ρόδου από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου» (1948), έργο μεγάλο σε έκταση αλλά και σε περιεχόμενο, που εκδόθηκε το 1972, με τη χορηγία του Δήμου Ροδίων επί δημαρχίας Γεωργίου Βρούχου και που αποτέλεσε έγκυρο πηγή για όλους όσοι, μετέπειτα, ασχολήθηκαν με την ιστορική έρευνα.
Οι Βενετοκλείς και το Βενετόκλειο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Πλάτωνος Κυπριώτη.
Ροδιακά, Έρως, Πατρίς, Μίσος Μυθιστορία πρωτότυπος, του Γ. Παπασταματίου με σχόλια του αείμνηστου καθηγητή Μανώλη Παπαμανώλη
Το Τοπωνυμικό της Κάσου του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, Κων/νου Μηνά
«Τα Κίταλα» και «Αλκυονίδες», μυθιστορήματα του δασκάλου μας καθηγητή Φώτη Βαρέλη, επίτιμου λυκειάρχη, φιλολόγου και συγγραφέα, που απόψε μας τιμά με την παρουσία του
Η Ιερά Μονή Πανορμίτου Σύμης, του δημοσιογράφου, συγγραφέα, κριτικού και τ. Γραμματέα της Ι. Συνόδου, Γιάννη Χατζηφώτη, που επίσης τιμά την αποψινή μας εκδήλωση
Δυο ποιητικές συλλογές του αείμνηστου καθηγητή μας Γιάννη Κωνσταντάκη, με τίτλους «τα Δαχτυλίδια της αυγής» και «Η γλώσσα της φλόγας»
Δυο έργα του Δρ. Βυζαντινής Αρχαιολογίας και ιστορικού, Χάρη Κουτελάκη το «Ιστορικό Αρχείο Νήσου Τήλου» και «Συμβολή στο Τοπωνυμικό της Τήλου»
Το «Τοπωνυμικό της Χάλκης Δωδεκανήσου», του επί σειρά ετών Γενικού Γραμματέα της Στέγης εκπαιδευτικού και συγγραφέα Μιχάλη Σκανδαλίδη
Το «Λεξικό των Ροδίτικων Ιδιωμάτων» του αείμνηστου γυμνασιάρχη Χριστόδουλου Παπαχριστοδούλου
Τα «Λαϊκά Σατιρικά», του δημοσιογράφου Ανδρέα Μαγριπλή
Οι «Συμιακές παροιμίες, Γνώμες, φράσεις, Παροιμιόμυθοι» του Κώστα Κοντού
«Η μάχη της Τήλου» του μαθηματικού και συγγραφέα Μανώλη Κασσώτη
«Η Εθνοαρχαιολογία του Γυαλιού της Νισύρου», του Αδαμαντίου Σάμψων.
Ακόμα:
Ο Παράσχος Παρασός, δημοσιογράφος και τεχνοκριτικός επιμελήθηκε την έκδοση «Η Δωδεκανησιακή ποίηση 76», αντιπροσωπευτική ανθολογία από ανέκδοτα ποιήματα Δωδεκανησίων ποιητών.
Τέλος, η Στέγη εξέδωσε τιμητικό τόμο για τον Ακαδημαϊκό και επίτιμο πρόεδρο της Στέγης, Αγαπητό Τσοπανάκη, με τίτλο Φιλερήμου Αγάπησις
Καθώς και τους τόμους με τα πρακτικά του Α! Πολιτιστικού Συμποσίου του 1978 και για τους Παραδοσιακού Οικισμούς Δωδεκανήσου
Η Στέγη όμως, στην προσπάθειά της να διαφυλάξει και να διαδώσει τα στοιχεία που συνθέτουν τον πολιτιστικό πλούτο των νησιών μας και ακόμα, να συμβάλει στη δημιουργία μιας πνευματικής κίνησης στο δωδεκανησιακό χώρο, αποφάσισε, παράλληλα με τις αυτοτελείς εκδόσεις της, να καθιερώσει και μια περιοδική ετήσια έκδοση, τα «Δωδεκανησιακά Χρονικά». Πρόκειται για συλλογές κειμένων, που θα μπορούσαν να συγκριθούν με τα «Ημερολόγια», «τα Ροδιακά», που εκδίδονταν, προπολεμικά, στη Ρόδο και σε άλλα νησιά της Δωδεκανήσου. Η ύλη τους αναφέρεται στη Δωδεκάνησο και καλύπτει τους χώρους της ιστορίας, της αρχαιολογίας, της λαογραφίας και γενικότερα της κοινωνικής και πνευματικής δημιουργίας. Ακόμη περιλαμβάνονται και βιβλιογραφίες κατατοπιστικές και χρήσιμες για τους μελετητές.
Η Σ.Γ.Τ.Δ., όμως πέτυχε και κάτι ίσως ακόμα πιο σημαντικό. Να καθιερώσει ως θεσμό την, ανά διετία και εκ περιτροπής, σε ένα από τα νησιά του νομού μας, διοργάνωση Πολιτιστικών Συμποσίων, με θεματολογία τοπική, του νησιού δηλαδή που κατά περίπτωση φιλοξενούσε το Συμπόσιο, αλλά και με άλλα θέματα αρχαιολογίας, γλωσσολογίας, γραμματολογίας, ιστορίας, λαογραφίας, της Δωδεκανήσου, καθώς και σύγχρονα προβλήματα που αναφέρονται στο περιβάλλον, την οικολογία, την κοινωνία και την οικονομία της περιοχής μας. Εισηγητές είναι φωτισμένοι άνθρωποι των γραμμάτων, χαλκέντεροι ερευνητές, που ολοκληρώνουν με τις εργασίες τους τη σχετική με τα νησιά μας βιβλιογραφία. Στην προσπάθεια αυτή, η Στέγη βρήκε πάντα συμπαραστάτες το Δήμο Ροδίων, τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου, την Τ.Ε.Δ.Κ.Δ., αλλά και τα Υπουργεία Πολιτισμού και Αιγαίου.
Πέρα όμως από τη συμβολή στη μελέτη της ιστορίας και του πολιτισμού των ακριτικών νησιών του Αιγαίου, τα Συμπόσια αυτά συμβάλλουν, επίσης, στην πνευματική και εθνική τόνωση των κατοίκων των μικρών, κυρίως, νησιών, τα οποία προσπαθούν, με όλες τους τις δυνάμεις, να διατηρήσουν την παράδοση και την πολιτιστική τους ταυτότητα και κληρονομιά.
Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί δώδεκα Πολιτιστικά Συμπόσια κατά χρονολογική σειρά στα νησιά:
Ρόδος (1978), Ρόδος (1979), Κάλυμνος (1983), Σύμη (1985), Νίσυρος (1987), Λέρος (1989), Πάτμος (1991), Κάρπαθος (1993), Κάσος (1995), Κως (1997), Αστυπάλαια (1999) και Τήλος (2001), ενώ έχει προγραμματιστεί για το έτος 2003 το Πολιτιστικό Συμπόσιο στους Λειψούς.
Εισηγητές είναι σχεδόν το σύνολο του πνευματικού και επιστημονικού δυναμικού της Δωδεκανήσου, αλλά και των Δωδεκανησίων που ζουν και δραστηριοποιούνται σε άλλα μέρη της Ελληνικής Επικράτειας και, όχι σπάνια, ακόμα και επιστήμονες της διεθνούς κοινωνίας. Η ανταπόκριση όλα αυτά τα χρόνια ήταν πλήρης, όπως διαπιστώνεται από τον αριθμό των συνεργατών μας, που από καρδιάς τους ευχαριστούμε.
Τα πρακτικά των παραπάνω συμποσίων, μαζί με άλλες αξιόλογες μονογραφίες, έχουν συμπεριληφθεί στους 17, μέχρι σήμερα εκδοθέντες, τόμους των «Δωδεκανησιακών Χρονικών», μερικοί των οποίων είναι ιδιαίτερα ογκώδεις, ενώ βρίσκονται υπό έκδοση και τα πρακτικά των Συμποσίων της Κω της Αστυπάλαιας και της Τήλου.
Στις χιλιάδες των σελίδων τους υπάρχει πλήθος αδιάσειστων επιστημονικών στοιχείων και επιχειρημάτων, που επιβεβαιώνουν τους τίτλους της ελληνικότητας των νησιών μας και θωρακίζουν την περιοχή μας από οποιαδήποτε ξένη επιβουλή.
Τέλος, έχουν εκδοθεί από τη Στέγη και τέσσερις τόμοι του περιοδικού με τίτλο «Ροδιακά Γράμματα», ένα περιοδικό έντεχνου λόγου, τεχνών και πνευματικού προβληματισμού, στις σελίδες του οποίου βρίσκουν βήμα Δωδεκανήσιοι λογοτέχνες και συγγραφείς, αλλά και ταλαντούχοι νέοι. Τα «Ροδιακά Γράμματα» ξεκίνησαν με τη φιλοδοξία να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε όταν σταμάτησε η κυκλοφορία των περιοδικών με ποικίλη πολιτιστική ύλη. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε το 1992 και το πιο πρόσφατο το 1997, με ειδικό αφιέρωμα στον εκλιπόντα Ρόδιο ποιητή, Παντελή Ευθυμίου. Πέρασαν 5 χρόνια. Και πάλι το νήμα φαίνεται να κόβεται…αλλά δεν θα το αφήσουμε να χαθεί. Ήδη εντός του έτους θα εκδοθεί ο 5ος τόμος τους, με ειδικό αφιέρωμα στους αείμνηστους δασκάλους μας Μανώλη και Λούλα Παπαμανώλη.
Κορυφαία αναγνώριση του έργου της Στέγης αποτελεί η βράβευση της εκδοτικής της δραστηριότητας από το ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας, την Ακαδημία Αθηνών το 1985 για την προσφορά της στην πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη της Δωδεκανήσου, όπως αναφέρει στην απόφαση της ολομέλειας της Ακαδημίας. Επίσης η Στέγη τιμήθηκε από το Δήμο Ρόδου με τιμητικό δίπλωμα το 1981 επί δημαρχίας Δ. Βενετοκλή, για την πνευματική και επιστημονική της προσφορά και με πατριαρχική ευαρέσκεια το 1985, για τη δράση της και ιδιαίτερα, για την οργάνωση των Πολιτιστικών Συμποσίων.
Πολλές υπήρξαν οι δραστηριότητες της Στέγης που όμως, στα περιορισμένα χρονικά όρια της εκδήλωσης είναι αδύνατον να αναφερθούν. Είναι όμως σίγουρο ότι είχε συνεχή και αδιάκοπη παρουσία με τη διοργάνωση είτε τη συμμετοχή σε δεκάδες εκδηλώσεις πολιτιστικού και πνευματικού χαρακτήρα.
Δεν έμεινε όμως παρατηρητής και στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας. Με παραστάσεις του διοικητικού της συμβουλίου κατέθεσε υπομνήματα και επεξεργασμένες προτάσεις στις τοπικές αρχές και στους κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους, για την επίλυση των προβλημάτων της πόλης και του νομού μας. Πρωτοστάτησε στην επαναλειτουργία της παιδαγωγικής Ακαδημίας Ρόδου, στην ίδρυση του πανεπιστημίου του Αιγαίου, συμμετείχε ενεργά στον εορτασμό των 2400 χρόνων από την ίδρυση της πόλης της Ρόδου και στον εορτασμό για τα 50 χρόνια της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα.
Κυρίες και κύριοι,
Επιδίωξή μας ήταν να δώσουμε το στίγμα της Στέγης τα 30 τελευταία χρόνια και με τη συνδρομή των μελών μας να συνεχίσουμε το πνευματικό της έργο, διευρύνοντας τους ορίζοντές της, αν είναι δυνατόν και σε άλλους τομείς των γραμμάτων και των τεχνών, και παρεμβαίνοντας στα πνευματικά και στα κοινωνικά προβλήματα του τόπου μας. Για το σκοπό αυτό έχει ήδη τροποποιηθεί το Καταστατικό της, που προβλέπει στις διατάξεις του, μεταξύ άλλων, τη συμμετοχή της, ως μη κυβερνητικής οργάνωσης, σε ευρωπαϊκά πολιτιστικά προγράμματα, ισότιμος εταίρος με άλλα συναφή σωματεία.
Στόχος μας είναι η εγγραφή νέων μελών και προπάντων νέων ανθρώπων, με κριτήριο την αγάπη τους για τα γράμματα και τις τέχνες και τη θέληση να συμβάλουν στην πρόοδο του τόπου μας. Κι ακόμα την επαναδραστηριοποίηση των παλαιών μελών, που πρόσφεραν πολλά, αλλά τα τελευταία χρόνια ανενεργά, δεν συμμετείχαν στις δραστηριότητες της Στέγης.
Η συνέχιση των Πολιτιστικών Συμποσίων ανά δύο χρόνια σε διαφορετικό νησί του Νομού μας, που με τόση επιτυχία έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα, επιδιώκοντας όμως την όσο το δυνατόν συντομότερη έκδοση των Πρακτικών τους.
Η διοργάνωση, μεταξύ δύο Πολιτιστικών Συμποσίων, ειδικών ημερίδων ή διημερίδων, στην έδρα της Στέγης, με εξειδικευμένη κάθε φορά θεματολογία, που θα καλύπτει θέματα αρχαιολογίας, λαογραφίας, γλωσσολογίας, ιστορίας, πολιτισμού, τεχνών αλλά και νέων τομέων που μέχρι σήμερα δεν έχουν θιγεί, όπως π.χ. την οικολογία, το περιβάλλον, τις θετικές επιστήμες, την ιατρική, την πληροφορική, τα Μέσα Επικοινωνίας κ.ά πρόγραμμα, που με τις προτάσεις των μελών μας, θα συνδιαμορφώσουμε στην πρώτη Γενική μας Συνέλευση.
Τη συνέχιση των περιοδικών μας εκδόσεων, όπως είναι τα Δωδεκανησιακά Χρονικά, τη βελτίωση των Ροδιακών Γραμμάτων, καθιστώντας τα ένα σύγχρονο περιοδικό λόγου και τέχνης, μέσα και από τη νέα τεχνολογία.
Και βέβαια τη συνέχιση των αυτοτελών εκδόσεων αλλά και την επανέκδοση παλαιών βιβλίων, που έχουν ήδη εξαντληθεί, εφόσον κριθεί ότι εξακολουθούν να προσφέρουν στη δωδεκανησιακή βιβλιογραφία.
Τη συστηματική αξιοποίηση όλων των εκδόσεων, ώστε να φθάνουν σε όλες τις βιβλιοθήκες, αλλά και να επιφέρουν έσοδα στο ταμείο της Στέγης.
Τη δημιουργία «Δωδεκανησιακής Βιβλιοθήκης» με όλες τις δωδεκανησιακές εκδόσεις αλλά και έργα Δωδεκανησίων που ζουν εκτός Δωδεκανήσου ή άλλων συγγραφέων που κατά καιρούς έχουν ασχοληθεί με τη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα.
Η Στέγη δεν μονοπωλεί τις πνευματικές δραστηριότητες, αντίθετα αναγνωρίζει τη μεγάλη συμβολή και των άλλων πολιτιστικών και πνευματικών φορέων της Ρόδου και της Δωδεκανήσου, στην ανύψωση του πνευματικού επιπέδου του νομού μας και θα επιδιώξει τη συνεργασία μαζί τους, όπως επίσης με το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, τη Δημοτική Πινακοθήκη, τη Δημόσια Βιβλιοθήκη, τον Πολιτιστικό Οργανισμό, τον Οργανισμό Πολιτιστικής Ανάπτυξης Δωδεκανήσου.
Και βέβαια από μόνος του ένας πρόεδρος και μάλιστα με τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις δεν θα μπορούσε, να καλύψει τις δραστηριότητες ενός σωματείου με τις προδιαγραφές της Στέγης
Αυτό έγινε εφικτό με τη στελέχωση των διοικητικών της συμβουλίων από ανθρώπους δραστήριους, καταξιωμένους επαγγελματικά και κοινωνικά και την εγγραφή μελών επίσης καταξιωμένων, από όλα τα στρώματα της τοπικής κοινωνίας.
Η ονομαστική αναφορά ξεφεύγει από τα όρια της επετειακής ομιλίας, υπάρχει ακόμα ο κίνδυνος, χωρίς πρόθεση, να παραλειφθούν ονόματα άξιων καθ’ όλα μελών και αυτό θα ήταν άδικο.
Είναι δέσμευσή μας , εν καιρώ να τιμηθούν τα διακεκριμένα μέλη της Στέγης και οι συνεργάτες – εισηγητές που με τις επιστημονικές τους ανακοινώσεις, τις έρευνες και τις εργασίες τους, πλούτισαν τη δωδεκανησιακή βιβλιογραφία και συνέβαλαν στην καταξίωση της στέγης στο χώρο των Γραμμάτων.
Κυρίες και κύριοι,
Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου συμπληρώνοντας φέτος 40 χρόνια από την ίδρυσή της, χάραξε μια αξιοσημείωτη πορεία που χαρακτηρίστηκε από ουσιαστικές και εποικοδομητικές παρεμβάσεις στα τοπικά δρώμενα. Προσπάθησε με συλλογικότητα και με ατομική προσφορά των μελών της, να επιτύχει τους στόχους της.
Θα ήταν όμως παράλειψη να μην τονίσουμε, τελειώνοντας τη σύντομη αυτή αναφορά, τη συμβολή και την αμέριστη συμπαράσταση του Δήμου Ροδίων και των Οργανισμών του, στο να πετύχει η Στέγη τους στόχους της. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς.
Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ και στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση για τη δική της άμεση ανταπόκριση σε κάθε αίτημα της Στέγης.
Ευχαριστούμε τον πρόεδρο και το Δ.Σ. της Δημοτικής Πινακοθήκης καθώς και στην πρόεδρο του Δ.Σ. του Νεστορίδειου Μελάθρου για την ευγενή φιλοξενία στους χώρους αυτούς.
Τους δημοσιογράφους και τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, ευχαριστούμε, για τη διαρκή συμπαράστασή τους σε όλες τις δραστηριότητες της Στέγης.
Στα μέλη και τους συνεργάτες της Στέγης, συγγραφείς, εισηγητές, μέλη συντακτικών επιτροπών, επιμελητές εκδόσεων, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ, με την ευχή να συνεχίσουν με τον ίδιο ζήλο να συνδράμουν τη Στέγη και να προσφέρουν στον τόπο τις πολύτιμες πνευματικές τους υπηρεσίες.
Σε όλους δε εσάς που με την παρουσία σας τιμάτε τα 40 χρόνια της Στέγης ένα ξεχωριστό ευχαριστώ.